Dawniej Starachowicka Kolej Dojazdowa - sieć torów o długości 30 km i szerokości 750 mm, która powstała w celu obsługi kopalń (Henryk, Majówka, Władysław, Zębiec), składów drewna i zakładów przemysłowych (Wielkiego Pieca w Starachowicach) w Centralnym Okręgu Przemysłowym. W 1950 roku powstało połączenie ze Starachowic do Iłży. Liczyło ono 20 km. Projektowano przedłużenie tego odcinka aż do Solca nad Wisłą. Na trasie prowadzono przewozy towarowe i pasażerskie. W latach 70-tych przewozy towarowe były niewielkie z powodu doprowadzenia kolei normalnotorowej do Zębca (i zamknięcia pozostałych kopalń), przewozy osobowe spadały ze względu na konkurencyjność przewozów autobusowych. Kolej zamknięto ostatecznie dla ruchu pasażerskiego w 1986 roku. W 1993 roku linia Starachowice – Iłża została wpisana do rejestru zabytków. W roku 2004 dzięki Fundacji Polskich Kolei Wąskotorowych uruchomiono połączenie ze Starachowic do Lipia, a w 2008 roku na odcinku Iłża – Marcule. Na terenie miasta znajduje się dawny budynek stacji kolejowej. Na południe od niego jest żelbetonowy most nad rzeką Błazinką, największy obiekt inżynieryjny na trasie.

Kolej jeździ turystycznie w weekendy od maja do września.

Szczegółowe informacje na ten temat znaleźć można na stronie www.skw.ogr.pl